φονοκτονώ

-έω, ΜΑ [φονοκτόνος]

φονεύω, σκοτώνω

αρχ.

μιαίνω με αίμα που προέρχεται από ανθρωποκτονία («καὶ οὐ μὴ φονοκτονήσητε τὴν γῆν εἰς ἣν ὑμεῑς κατοικεῑτε», ΠΔ).